Drgania mechaniczne

Prowadzący, grupy i terminy zajęć w USOSweb: studia stacjonarne

Forma przedmiotu: wykład + ćwiczenia (15 godz. + 15 godz.)

Forma zaliczenia:  dla wykładu - bieżąca kontrola wyników nauczania (rygor Z2)

                               dla ćwiczeń - bieżąca kontrola wyników nauczania (rygor Z1)

Punkty ECTS: 2

Osoba odpowiedzialna za przedmiot: prof. dr hab. inż. Włodzimierz Kurnik

Wykładowcy: prof. dr hab. inż. Włodzimierz Kurnik – ciąg I

                    prof. nzw. dr hab. inż. Andrzej Kosior – ciąg II

Harmonogram wykładu (rok akademicki 2014/2015)

Wiadomości wstępne (2 godz.)

Pojęcia podstawowe. Modele układów drgających i procesów drganiowych. Ruch harmoniczny. Składanie drgań harmonicznych.  Elementy  analizy  harmonicznej funkcji. Siły w ruchu drgającym. Klasyfikacja  drgań. Układanie równań ruchu.

Drgania układów liniowych o jednym stopniu swobody (6 godz.)

Drgania swobodne. Częstość i okres drgań tłumionych. Logarytmiczny dekrement tłumienia. Drgania wymuszone. Amplituda  drgań  wymuszanych siłą harmoniczną. Zastosowanie funkcji zespolonych do analizy drgań wymuszonych harmonicznie. Wymuszenie siłą okresową nieharmoniczną oraz nieokresową. Impulsowa funkcja przejścia i transmitancja układu drgającego. Charakterystyka amplitudowo-częstościowa. Drgania wymuszone siłą bezwładności wirnika niewyrównoważonego. Drgania wymuszone kinematycznie. Rejestracja drgań. Amortyzacja drgań.

Badanie i interpretacja drgań na płaszczyźnie fazowej (2 godz.)

Płaszczyzna fazowa. Trajektorie fazowe. Punkty osobliwe. Obraz fazowy. Izokliny. Krzywe separujące. Stateczność położeń równowagi. Metody szkicowania obrazów fazowych.

Drgania układów liniowych o wielu stopniach swobody (5 godz.)

Drgania swobodne nietłumione. Częstości własne. Postacie drgań własnych. Rozwiązanie ogólne równań ruchu. Drgania swobodne tłumione. Drgania wymuszone. Krzywe  rezonansowe. Dynamiczny eliminator drgań.

Literatura

1. Z. Osiński, Teoria drgań, PWN, Warszawa, 1978.

2. Z. Osiński (red.), Zbiór zadań z teorii drgań,  PWN, Warszawa, 1989.

Zasady zaliczania przedmiotu

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie oceny co najmniej dostatecznej (3 w skali od 2 do 5) z ćwiczeń audytoryjnych oraz zaliczenie sprawdzianu z wiedzy teoretycznej. W trakcie semestru przeprowadza się kolokwia (20-25 min.) z  następujących części materiału:

• Drgania układów o jednym stopniu swobody,
• Płaszczyzna fazowa,
• Drgania układów o wielu stopniach swobody.

Nieuzyskanie zaliczenia przedmiotu do zakończenia sesji jesiennej bieżącego roku akademickiego oznacza konieczność jego ponownego odrobienia i zaliczenia w całości.

Materiały do pobrania

Wkrótce zostanie uruchomiona grupa pościgowa – więcej informacji w Samorządzie. Osoby, które dopisały się już do grup Dziekańskich powinny zgłosić ten fakt w Dziekanacie.